Aan alle mooie dingen komt een eind. 2,5 week vliegt voorbij in Azië, elke dag is een nieuwe ervaring, elke moment lijk je net wat beter te ervaren dan normaal. Maar zoals een mede reiziger ooit tegen me zei; ‘Don’t be sad it’s over, be glad it happened!’. En we hebben nog een paar dagen..

Na vier heerlijke dagen in Pai vertrokken we wederom richting Chiang Mai om vanaf daar met de bus naar Sukhothai te reizen. Een reis van ongeveer 9 uur werd ons verteld, in Azië kan je er van uit gaan dat het altijd iets langer duurt dus we hielden al rekening met een reisduur van een uur of 12.

Laatste dagen Thailand

Om 10:00 ’s ochtends stonden we paraat bij onze minivan die ons richting Chiang Mai zou brengen. Het is wel grappig om te zien dat mensen op de terugweg ineens allemaal voorin willen zitten aangezien ze op de heenweg de hele minivan onder gekotst hebben. Wij hadden het geluk dat we met 11 Chinezen en 1 Westerling in de minivan zaten. Het Westerse meisje was op de heenweg zo ziek geweest dat ze per se voorin wilde zitten.

Blijkbaar had zij de bijzonder asociale Chinezen nog niet ontmoet tijdens haar reis. Want die waren uiteraard niet van plan hun plekje voorin op te geven. Resultaat; half uur vertraging en meisje uiteindelijk geruild met een jongen uit een andere minivan.

Ik heb ontelbaar veel ritjes in een minivan in Azië meegemaakt en bergwegen, inhalen in bochten, 120 km/h over onverharde wegen is allemaal bekend terrein maar dat mensen tijdens deze rit wagenziek werden begrijp ik wel. De beste man reed bijzonder hard en sneed de bochten aan alsof hij op Zandvoort reed.

Terug in Chiang Mai

Na een rit van 4 uur kwamen we weer aan in Chiang Mai en besloten we direct richting het busstation te gaan. De bussen die we daar zagen staan deed ons nog even twijfelen of het wel verstandig was om met de bus te reizen maar het was een rit van maar 5 uur werd ons verteld. We besloten een ticket te kopen en onze backpacks in te laden.

Uiteraard werden er Thaise films afgespeeld op een TV die zo hard stond dat muziek luisteren eigenlijk al geen optie meer was. Daarnaast stond de airco in de bus op stand FREEZE waardoor we ons op Antarctica waande in plaats van Azië. Daar zijn ze hier sowieso wel goed in; buiten is het zo’n 35 graden maar overal waar je binnenloopt staat de airco op 22-23 graden wat een serieuze test is voor je afweersystemen.

Sukhothai

Na een rit die uiteraard wat langer duurde dan de geplande 5 uur kwamen we ’s avonds laat aan in Sukhothai. De reden om hier heen te gaan was natuurlijk de ruïnes die hier staan. Sukhothai zelf is helaas geen stad waar je heen gaat voor de gezelligheid. Chiang Mai is ook geen mooie stad maar wel heel gezellig en sfeervol. Sukhothai viel daarom een beetje tegen, zeker aangezien we net uit Pai kwamen.

De volgende dag stonden echter de ruïnes/tempels op het programma waar ik naar uit keek. Na al die jaren in Azië heb ik ondertussen honderden oude bouwwerken gezien, toch blijft het elke keer weer indrukwekkend en verbaas je over het feit dat ze zulke bouwwerken in die tijd konden bouwen.

Sukhothai Historical Park

Sukhothai Historical Park was dan ook zeker de moeite waard. Zeker ook omdat het niet heel druk was en wij elke keer vóór de Chinezen en Japanners bij de tempels waren zodat we rustig schitterende foto’s konden maken zonder dat daar minimaal 2 Japanners op staan met hun ‘peace’ teken.

Die avond vlogen we terug naar Bangkok om tijd te besparen en eerlijk gezegd omdat we de busreizen een beetje zat waren. We vlogen met AirAsia en die vliegen helaas niet vanaf Sukhothai maar vanaf Phitsanulok wat op een uurtje rijden ligt. AirAsia heeft echter een minivan service die je naar Phitsanulok als je een vlucht hebt geboekt, geweldige service!

TukTuk drivers..

Dit ticket moesten we echter wel even reserveren bij de kantoor van AirAsia in Sukhothai en deze was net geopend en dus redelijk onbekend bij de meeste locals, wat wij uiteraard niet wisten. Wij vroegen de eerste beste TukTuk driver ons erheen te brengen wat volgens hem uiteraard geen probleem was. Niet lullig bedoeld maar deze man keek al wat ‘bijzonder’ uit z’n ogen.

Toen we langs een ‘TukTuk verzamelplaats’ reden werd er wat heen en weer geroepen door de drivers. Ik spreek geen Thai maar gezien de omstandigheden kwam het vast neer op;
– Vreemde TukTuk driver; ‘Hey wat betalen die buitenlanders aan je?!’
– Onze TukTuk driver; ’20 baht p.p. haha’
– Vreemde TukTuk driver; ‘Waar moeten ze heen?!’
– Onze TukTuk driver ‘Geen flauw idee maar ze betalen wel haha’

Geen idee waar we heen gaan

Onze TukTuk driver bleek (letterlijk) niet helemaal lekker te zijn en had werkelijk geen idee wat het kantoor van AirAsia lag. Hij reed waarschijnlijk gewoon een richting op en als we onze 20 baht bereikt hadden had ie ons eruit gezet. Dat zijn toch wel mooie momenten waardoor je weer even herinnerd wordt aan het feit dat je nog steeds in Azië zit!

De volgende dag zijn we uiteraard nog even bij de Weekend Market geweest om wat spullen in te slaan voor thuis en vrienden / familie. We maakte weer een typisch Aziatisch momentje mee; overal JA op zeggen. Onze TukTuk driver was minimaal 80 maar ‘still going strong’.

Weekend Market

Helaas was zijn Engels wat minder maar Weekend Market verstond hij blijkbaar wel. Na 15 minuten rijden in een richting waarvan ik vrij zeker was dat het niet de goede richting was besloten we het nog een keer te vragen. Hij bleek geen idee te hebben wat de Weekend Market was.. Benieuwd waar hij ons had afgezet als we hem door hadden laten rijden!

Die avond hebben we voor de laatste keer een biertje gedaan op Khao San Road. 2,5 week zijn voorbij gevlogen. We hebben een hoop mooie dingen gezien en zijn tot de conclusie gekomen dat het noorden van Thailand leuker is dan het zuiden. Het is uitkijken naar de volgende trip richting Azië!