Na lang wachten was het vrijdag eindelijk weer zo ver, we vertrokken richting Nepal. Na een kleine hartaanval op Schiphol, we hadden geen visum geregeld voor het overstappen in India (gelukkig bleek achteraf dit niet nodig te zijn) verliep de reis verder prima. Eenmaal aangekomen in Nepal herkende we de heerlijke hitte, de geur en de mensen weer en pakte we snel de taxi naar Kathmandu.
Ons reisverslag Nepal
Dit was wel even schrikken. We zijn al in veel steden in Azië geweest maar Kathmandu is absoluut van een andere categorie. Wat een indrukwekkende stad. De chaos is er groter dan waar we ooit geweest zijn en door de vele smalle straatjes ben je al snel de weg en ook je gevoel voor richting totaal kwijt, gelukkig hoefde we zelf niet te rijden. Dat had een drama geworden. Helaas was het regenachtig weer wat niet echt mee hielp om de mooie omgeving van Kathmandu en Kathmandu zelf te zien.
Gelukkig voor ons was het de volgende dag stralend weer en konden we uitgebreid genieten van al het moois dat deze stad te bieden heeft. En dat is nogal wat. Op de eerste echte dag in Nepal zijn we gelijk weer de bijzondere cultuur ingedoken door een aantal tempels, pleinen en andere dorpjes in de buurt van Kathmandu te bezoeken. In sommige plaatsen, zoals Bakthapur heb je het idee dat de tijd er heeft stil gestaan en dat je een aantal eeuwen terug in de tijd bent geplaatst. Schitterende tempels werden afgewisseld door leuke markten, smalle straten en aardige locals.
Langtang Trekking
Al met al kan je jezelf uitstekend vermaken in de Kathmandu Valley. Wij besloten echter om de dinsdag na aankomst een 8 daagse trekking te gaan doen in het Langtang natuur reservaat. Dinsdag ochtend vroeg werden we opgepikt door onze gids, van wie we de naam al snel vergeten waren en hem dus maar Jim noemde. Met de openbare bus vertrokken we naar de Langtang Valley.
De busritten in Azië zijn altijd avontuurlijk. Mensen met kippen, geiten en allerlei andere exotische dingen stapten in en voornamelijk op de bus. We hebben onze ogen uitgekeken. En elke keer als er een politie of militaire controle was stopte de bus, stapte iedereen van het dak, reed dus bus door de controle om vervolgens iedereen weer op het dak van de bus te laten klimmen 🙂 Het is sinds een paar jaar officieel verboden om op het dak van de bus te zitten maar erg serieus nemen ze die maatregel blijkbaar niet. Ook de wegen zijn niet zoals wij we in Nederland of zelfs in Europa gewend zijn. De wegen zitten vol gaten en van tijd tot tijd reden we over zulke smalle stukken in de bergen dat er geen weg meer naast de bus was, alleen maar afgrond. Niet erg geruststellend.
Bont en Blauw
Toch zijn we, een beetje bont en blauw van de hobbels en het schommelen van de bus, goed aangekomen. De volgende 4 dagen zijn we van 1.400 meter naar 4.984 meter hoogte geklommen. Het klimmen ging gepaard met schitterend weer, vier dagen een strak heldere blauwe lucht. Fantastisch weer om de trekking te lopen en het uitzicht onderweg was fenomenaal, met als (letterlijk) hoogtepunt de top op 4.984. Op bijna vijf kilometer hoogte, alleen maar bergen om je heen met alleen wij twee en een gids, echt een magisch gevoel!
Tibetaanse gezinnen
’s Avonds sliepen we in guesthouses van locale Tibetaanse gezinnen en wat is dat een weredl van verschil van wij Westerlingen. Ze zijn zo’n ontzettend vriendelijk volk. We aten vaak in de huiskamer of in de keuken en kregen dus een mooie blik in het dagelijks leven van deze mensen. Elke dag aten we het lokale dal Bhat omdat dit volgens de gids het eten was voor het beklimmen van de berg. En blijkbaar heeft het ons goed gedaan aangezien we de 4.984 meter zonder kleerscheuren hebben afgelegd.
Enige smetje op de reis was dat de weergoden op de terugweg besloten dat het na vier dagen schitterend weer wel mooi was geweest. Het heeft op de weg terug twee dagen geregend. Maar zo zie je de omgeving wel van twee kanten, erg bijzonder dus. Daarnaast waren we snel beneden in de valley om het lokale Dashain festival te vieren en een beetje op te drogen. ’s Avonds werd er gezongen, gedanst en uiteraard de nodige versnaperingen genuttigd. Een prima afsluiter van de schitterende trekking!
Naar Pokhara
Vanuit Bandipur moesten we alleen eerst met de lokale bus de bergen uit naar het ‘busstation’ in een lager gelegen dorp. Helaas was de bus vol en moesten wij dus op het dak plaatsnemen. Of beter gezegd, gelukkig! Wat een spectaculaire ervaring om boven op zo’n bus te zitten. Daarnaast hadden we een geweldig uitzicht en zat het ook nog eens veel comfortabeler dan in de bus. 🙂 Bij het ‘busstation’ aangekomen hebben we de toerist bus naar Pokhara genomen en daar zijn we inmiddels aangekomen. Hier gaan we ons de komende drie dagen proberen te vermaken. Volgens mij moet dat geen probleem zijn.
Terug in Kathmandu
Eenmaal terug in Kathmandu hebben we een onze kleren gewassen, een kapper bezocht en onze bus naar Pokhara geboekt. Onderweg naar Pokhara besloten we een tussen stop te maken in Bhaktapur omdat dit volgens de reisbijbel zeer de moeite waard zou zijn. Helaas voor ons hadden we de vorige avond de verjaardag gevierd van een Australische en was ons energieniveau niet toereikend om de hele stad te bezichtigen. Na aankomst hebben we dus wel even rond gelopen en genoten van het mooie uitzicht in de bergen maar meer ook niet. De volgende dag zijn we ook direct door gegaan naar Pokhara.
