Inmiddels zitten we in Bangkok en staan onze tassen volgepropt klaar voor onze vlucht naar Nederland. Helaas, want we volgen het weer in Nederland een beetje en wat dat betreft kunnen we beter hier blijven!
Vanuit Bagan vertrokken we wederom met een lange busrit naar Ngwe Saung Beach. In Bagan hebben we nog een souvenir gekocht voor in huis. Deze moest echter wel uit elkaar omdat het anders niet in de tas past. Na lang demonteren gingen wij tevreden weg en was de (hele) lieve man blij met z’n verdiende geld.
3 uur later, tijdens het eten, kwam de man echter ons restaurant binnen gerend om 100x z’n excuses aan te bieden. Hij was een onderdeel vergeten in te pakken en was het halve stadje afgelopen op zoek naar ons?! Deze beste man heeft mijn mening over de mensen in Bagan enigszins gered!
TIP ♥ – zoek je meer informatie over Myanmar? Check dan onze pagina over Myanmar
Aziatische efficiëntie
Deze trip hebben we alles bij elkaar 79 uur in de bus of trein gezeten, en dat allemaal met hippe Burmese muziek. De rit naar Yangon zat er eigenlijk vrij snel op, het was 10 uur rijden maar omdat je ’s nachts rijdt merk je hier weinig van op een hobbel hier en daar na. En na 60 uur in de bus zitten weet je lichaam bijzonder efficiënte slaaphoudingen aan te nemen.
Het was nog even spannend aangezien de bus om 19:00 uur zou komen maar deze er om 19:45 uur nog niet was. Maar daar leer je mee om gaan. In Nederland denk je om 19:10 uur; ‘die komt niet meer’. In Azië denk je bij 19:10 uur; ‘oh het is pas 19:10 uur, nog even wat drinken kopen’. Om 19:30 denk je; ‘oke kom maar op’, en om 19:45 uur begin je je zorgen te maken zodat de bus om 19:50 keurig op tijd aan komt.. Voor Aziatische begrippen dan.
We kwamen om 5:00 in Yangon aan wat precies op tijd was voor onze bus naar Schwe Taung Beach waar we eerst heen wilde, die ging namelijk om 6:00. Dit ligt net boven Ngwe Saung. Helaas kwam op onze bus aan op de ‘highway bus station’ en vertrok de bus naar het strand van een bus station aan de andere kant van de stad.
TIP ♥ – wil je weten wat wij ongeveer uitgaven in Myanmar? Check dan de pagina Budget Myanmar
Na lang wikken en wegen en veel taxi chauffeurs te hebben gesproken besloten we in te stappen bij een niet-Engels sprekende taxi chauffeur die ons echter wel verzekerde ons voor 6:00 af te zetten op het andere bus station. Grappig hoe snel je mensen gaat geloven en vertrouwen ook al denk je ergens dat het nooit gaat lukken. Negen van de tien keer lukt het ze wel, deze keer echter niet. We kwamen om 6:20 uur aan op het bus station en hoewel de bussen hier altijd later vertrekken dan gepland was 20 minuten te laat wel echt te laat.
Yangon naar Chaung Tha Beach
Er ging om 8:00 nog een bus maar die deed er slechts 12 uur over in plaats van de geplande 6. Na onze bus reis van 10 uur naar Yangon vonden we het wel mooi geweest en overwogen we zelfs om terug te vliegen naar Bangkok om vanaf daar naar Hua Hin te gaan voor wat strand. Een laatste blik in onze Lonely Planet bracht ons uitkomt. Net onder Chaung Tha Beach lag nog een strand wat rustiger en mooier zou moeten zijn; Ngwe Saung. En alsof het zo had moeten zijn; die bus vertrok om 7:00 en deed er 6 uur over. De keuze was dus snel gemaakt
Ngwe Saung it is..
Dat de busritten hier zo lang duren komt ook omdat ze elke 2 uur stoppen voor een eet en drink pauze en omdat ze locals oppikken langs de weg (de nachtbussen doen dat overigens niet). Als ze hier in 1 keer door zouden rijden zou een reis zeker 3 uur schelen. Het woord ‘efficiënt’ kennen ze nog niet in het Burmees.
Gelukkig kwamen we na 6 uur rijden en stoppen aan in Ngwe Saung. Onderweg kwamen we nog een buschauffeur tegen met een helm op? Die kende ik nog niet.. Safety first moet hij gedacht hebben.
De bungalow nachtmerrie
Eenmaal in Ngwe Saung vonden we een bungalow resort aan het strand voor $45 per nacht. Prijzen voor overnachten (en vervoer) zijn in Myanmar best hoog in vergelijking met de rest van Azië. Maar onder het motto ‘zo vaak slaap je niet aan het strand’ kozen we voor onze houten bungalow met bed. Meer was net namelijk niet want een tafel of enige decoratie ontbrak, inclusief stromend water (wat ons wel beloof was). Na wat eten en wat biertjes besloten we te gaan slapen want een reis van in totaal 17 uur hakt er aardig in.
TIP ♥ – zorg tijdens je busrit voor voldoende eten en drinken. Wat ze onderweg verkopen is niet altijd geschikt voor onze maag 🙂
Independence Day
Wat we echter niet wisten was dat 4 januari Independence Day is in Myanmar en dus werd er volop gefeest aan het strand, waar wij sliepen.. Nog maar wat biertjes gehaald en net zo lang blijven zitten tot je niet meer kan 🙂 Aangezien we ook niet konden douchen (en dat is na 17 uur reizen wel lekker) besloten we de volgende dag op zoek te gaan naar betere accommodatie.
Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan aangezien alles hier redelijk duur is. Na lang lopen besloten we bij een restaurantje wat te drinken waar ik gelijk gebruik kon maken van het toilet, dacht ik.
De hygiëne hier in Azië is wat anders dan in Nederland maar dit toilet vonden wij, zelfs voor Aziatische begrippen, ronduit smerig met als hoogtepunt een zwemmende drol. Ik ben wel wat gewend maar zelfs hier ging ik niet naar de WC en dus bood het, wederom vriendelijke vrouwtje, mij aan om in een van de bungalows naar de WC te gaan.
Bungalows die vanaf de weg niet zichtbaar waren maar super mooi waren en redelijk aan het strand lagen tegen een mooi tarief. Zo zie je maar dat elke negatieve ervaring binnen een minuut kan omdraaien in de beste beslissing van de dag! Heerlijk 🙂
Prawn salad
Op op strand hangen en lekker eten na hebben we weinig gedaan in Ngwe Saung. Alles is hier nog volop in ontwikkeling dus er is ook vrij weinig te doen. Zelfs in restaurants spreken ze hier bijna geen Engels wat op zich wel grappig is. Ik bestelde een prawn salad wat zo ging;
-Ties; for me the prawn salad
Ober: prawn?
-Ties: yes prawn salad
Ober: prawn salad?
-Ties; yes prawn
Ober: prawn?
-Ties: prawn
Ober: oke prawn salad?
-Ties: yes
Om 5 minuten later met de menu kaart terug te komen om nog een keer te vragen of ik echt prawn salad wilde met daar achteraan de afsluitende zin; ‘just to be sure’. Deze man is vrij zeker van zijn zaak denk ik.
Oneerlijke kansen
In heel Myanmar zijn de restaurants nog écht in loca style. In een enkel tentje en dan met name de bekendere steden vind je een pizza of burger maar voor de rest is het vooral vis, curry en salade. En wachten tot je nieuw drinken krijgt is hier ook zinloos, je komt maar gewoon naar hun toe om drinken te bestellen 🙂
Het mooie aan lokale tentjes is dat je ook de het echte leven voorbij ziet komen. Zo zaten wij te eten en naast ons zat een groep locals van een jaar of 20 met duidelijk meer te besteden dan de gemiddelde inwoner hier. Op het zelfde moment kwam er een jongen van dezelfde leeftijd het restaurant in, wachtend.
TIP ♥ – het geld dat je spendeert tijdens je reis gaat helaas niet altijd volledig naar de bevolking. Een groot deel gaat naar de (corrupte) overheid.
Eerlijke kansen?
Wij vroegen ons nog af waarom maar aan zijn kleding en uiterlijk te zien was hij er niet om uitgebreid te eten. En inderdaad, hij kwam de restjes halen, en dat terwijl er een groep van 10-12 jongens van dezelfde leeftijd een feestmaal weg zat te werken een meter voor hem. Op zo’n moment vraag je je wel eens af waarom jij de kans krijgt hier de rijke toerist uit te hangen, terwijl hij zijn schaamte op zij moet zetten en om de laatste restjes moet vragen.
Wij zijn in een ander land bent geboren en opgegroeid in een veilige omgeving maar uiteindelijk is iedereen hetzelfde gemaakt maar heeft iedereen andere kansen en mogelijkheden waar je zelf niet eens invloed op hebt. En in een corrupt land als Myanmar verander je dat ook niet zo maar.
Back to Yangon
Na een paar dagen chillen was het weer tijd om terug te gaan naar Yangon om vanaf daar terug te vliegen naar Bangkok. Dat de bussen hier, of het verkeer in het algemeen, wat chaotischer is dan in Thailand was wel bekend maar onze buschauffeur van de terugweg maakte het wel heel bont. Hij reed overal minimaal 180 en de wegen hier zijn niet van dezelfde kwaliteit als in Nederland.
De wegen worden hier (zonder gekheid) gemaakt door wat stenen bij elkaar te leggen, hier wat asfalt overheen te gooien en klaar. Geen berm, geen lijnen, gewoon asfalt. Daarnaast zitten er meer gaten in de weg dan hele stukken dus heeft ontwijken geen zin.
Hoe harder, hoe beter
Deze chauffeur dacht waarschijnlijk; hoe harder ik er over heen ga hoe minder ze dat voelen. Ergens had hij wel een punt maar helemaal veilig voelde we ons niet. De bussen zijn hier aan de achterkant open en ik dacht dat dat was om de motor te koelen maar het zou ook kunnen zijn om stiekem de straalmotoren naar buiten te laten zodra iedereen is ingestapt.
Hij reed bijzonder hard, en gevaarlijk. En mijn verhaal wordt gesterkt door het feit dat je hier bij elk buskaartje een ‘life insurance’ koopt (echt waar).
Back in Bangkok
In Yangon hebben we weinig gedaan en eigenlijk gewacht op onze vlucht terug. Yangon is vooral een oude stad met een ongekende verkeerschaos.
Eenmaal terug in Bangkok viel het meteen op hoe rustig en schoon het hier is. De steden (en helaas ook veel dorpjes) in Myanmar zijn ontzettend vies. En niet alleen met stof maar vooral met afval op straat. Ze gooien werkelijk alles op straat in Myanmar en ruimen niks op. Daarnaast toeteren ze allemaal minimaal 1x per 20 seconde wat het nogal een onplezierige stad maakt (mijn mening). Bangkok daarentegen is super schoon en er toetert niemand. We hebben in 3 dagen Bangkok 3x een toeter gehoord wat nog minder is dan in Nederland.
Massages en lekker eten
In Bangkok hebben we alleen rustig aan gedaan, massages genomen en heerlijk gegeten. We zijn ook nog bij de Sky Tower geweest (de toren waar The Hangover is opgenomen). Met de TukTuk er heen met een hele gezellige TukTuk driver. Bij het afdingen deed hij al ‘kop of munt’ om te bepalen wie z’n prijs we zouden doen. Dat was een goed begin.
Toen we instapte hadden we hippe muziek en een ware minidisco op wielen. Hij draaide een beetje dance muziek en dat was te zien in zijn rijstijl. We hebben onderweg nog een race gedaan met een brommer die we gewonnen hebben puur vanwege het feit dat de brommer wel stopte bij verkeerslichten en niet over de stoep reed. Onze chauffeur wel.
Ongeluk in Bangkok
En.. na heel veel keren Bangkok en heel veel ritjes in een TukTuk met bijna ongelukken waren we deze keer getuige van een ongeluk. Onze TukTuk driver reed net even iets te hard (een gangetje of 80) voorbij een zebra pad waarbij hij een overstekende local genadig hard aanreed. Het was wel even schrikken, zeker omdat de beste man een meter of 2 door de lucht vloog. Gelukkig stond hij redelijk snel op (niet helemaal okselfris) en liep hij gewoon door. Geen schadeformuliertje of even zitten hier in Bangkok.. gewoon opstaan en doorlopen 🙂
Dat was het weer vanuit Azië. Hopelijk snel meer 😉
