Konnichiwa, of iets in die trend… Zoals sommige van jullie misschien wel weten zijn we al weer een tijdje onderweg in het land van de Rijzende Zon. Natuurlijk hebben we weer genoeg meegemaakt om met jullie te delen!
Onze reis begon gelijk goed want op zaterdagavond kregen we een teletekstafbeelding doorgestuurd (ja echt waar, er zijn nog mensen die het gebruiken) met de melding; ‘Stroomstoring legt al het vliegverkeer op Heathrow plat’. Aangezien wij met British Airways vlogen, via Heathrow, was dat geen goed nieuws. Maar, zo dachten we, wij vliegen pas op maandag. Dan zullen alle storingen wel verholpen zijn. Hoe naïef 🙂
KLM to the rescue
Op zondagavond gaf zowel internet als teletekst aan dat er geen vertragingen meer waren en dus vertrokken we vol goede moed naar Schiphol. Zodra we Schiphol binnen stapte zagen we meteen dat onze vlucht naar Heathrow vertraagd was tot 12:08. Aangezien onze vlucht van Heathrow naar Tokio zou vertrekken om 11:50 zou dat vrij krap worden. Bloody hell… Gelukkig maakte British Airways hun reputatie als betrouwbare luchtvaartmaatschappij waar en werden we direct overgeboekt naar een rechtstreekse vlucht naar Tokyo met KLM. Geen slechte deal dus.
De vlucht verliep prima. Helaas had ik de meeste goede films aan boord al gezien tijdens mijn vlucht naar Colombia eerder dit jaar, waardoor ik na deze vlucht van 11 uur bijzonder goed ben in het spelletje Who Wants To Be A Millionaire.
Neon verlichting, wolkenkrabbers en heel veel mensen
Eenmaal aangekomen in Tokyo kon de reis dan eindelijk echt beginnen. Ik was al eerder in Tokyo geweest dus wist ongeveer wat ik kon verwachten, maar de stad blijft indrukwekkend. De stad komt met de snelheid van het licht je hersenpan binnenstormen. Ik zou zo geloven dat Tokyo is ontworpen door ADHD’ers met een fetisj voor neonverlichting die zijn blijven hangen in hun Dragon Ball Z tijd.
Degene die in Tokyo zijn geweest zullen het met me eens zijn dat het moeilijk te omschrijven is hoe groot deze stad is. Niet alleen boven de grond, maar vooral onder de grond. Kleine metrostations in een zijstraatje zijn onder de grond 10x groter dan Rotterdam Centraal. Compleet met winkelcentra, restaurants, karaokebars, WC’s, gamehallen etc. etc.
De wonderlijke wereld van Nikko
Hoe bijzonder Tokyo ook is… steden zijn niet ons ding. Door de drukte, de chaos, de constante aanwezigheid van Hello Kitty en het feit dat het verschrikkelijk duur is (echt heel, heel, heel duur) besloten we naar Nikko te gaan.
De treinreis ging wat moeizaam. Ik moet eerlijk zeggen dat voor een modern land als Japan, met het zo geprezen treinsysteem, de informatie en routeaanduiding niet bijzonder duidelijk is. En het feit dat treinen nooit vertraging hebben is ook niet helemaal waar. Maar uiteindelijk zijn we zonder al te veel problemen aangekomen in Nikko. Het weer was hier helaas ‘iets’ minder. En met ‘iets’ bedoel ik dat het zo hard regenende dat je je paraplu beter kon inruilen voor een zwemvest.
Wonder boven wonder klaarde het weer op, op het moment dat we aankwamen bij de Shinkyo Bridge, een van de hoogtepunten hier. En zo hard als Tokyo je om je oren slaat met geluiden, mensenmassa’s, neonverlichting en wolkenkrabbers… zo rustig is Nikko.
Rust, rust en nog eens rust
Nikko is een klein stadje, gelegen in de bergen dat bekend staat om zijn oogverblindend mooie tempels uit de Edo periode. Ik heb een hoop tempels mogen zien in Azië, maar de tempels in Nikko zijn wel echt ‘next level’.
De kleuren van de bossen, de tempels, de details van de tempels en vooral de grote van de tempels maakte grote indruk op ons. Er zijn weinig plekken die zo veel indruk hebben gemaakt als de tempels van Nikko. We hebben uren rondgelopen en ons verbaasd over de tempels terwijl locals zich verbaasde over ons aangezien er net zo vaak een foto van ons werd gemaakt als van de tempels.
Japan en het leed van de budget reizigers
We vonden Nikko zo relaxed dat we besloten nog een dag te blijven en de volgende dag naar het Chuzenji Onsen meer en de Kegon Waterfall te gaan. Hiervoor ‘moesten’ we wel uitwijken naar een stadje op een half uurtje van Nikko want de prijzen voor accommodatie zijn schrikbarend en te gek voor woorden. Voor een biertje betaal je op goedkope plekken €4, een koffie kost €3,95 en een privekamer met eigen badkamer vind je niet onder de €60. In het weekend lopen prijzen zelfs op tot ver boven de €100 voor dezelfde kamer. We kwamen zelfs capsules tegen (een grote luciferdoos) voor €85 per nacht! Ik snap dat Japan duurder is dan andere landen, maar de prijs/kwaliteitsverhouding is hier ver te zoeken.
Dat brengt me wel gelijk op het volgende punt. Misschien wordt een deel van dat geld gebruikt voor het schoon houden van het land want het is hier brandschoon. Ik heb, zonder overdrijven, 2 sigaretten en 1 blikje bier op straat zien liggen. Geen enkel ander land in Azië is zo schoon als Japan.
Natuur en cultuur in één
De tweede dag vertrokken we dus naar het Chuzenji Onsen meer en de Kegon Waterfall. Dit was ook meteen de eerste dag dat ik onze drone kon testen aangezien het de dag ervoor zo hard regende dat ik de drone achter had gelaten. Halverwege de busreis kwam ik er achter dat we het sleuteltje van het slotje van de dronekoffer in de andere tas hadden laten liggen. Ik ben zo blij dat ik zo georganiseerd ben 🙂
Maar blijkbaar heeft Emma een verleden waar ik niks van af wist, aangezien het hangslotje binnen 5 seconden open was. Laat dus nooit je fiets open staat met Emma in de buurt 😉 Vol goede moed en met drone stapte we de bus uit bij het meer. Helaas waaide het zo hard dat de vogels bijna achteruit vlogen. Heel stoer zei ik tegen Emma; ‘we slepen die drone al de hele reis mee, hij gaat de lucht in’. Dat plan bleek iets minder geslaagd dan ik dacht aangezien de drone met dezelfde snelheid als de bekende Bullet Train richting de weg ging. En dat zonder te sturen.
Gelukkig was het meer wel heel mooi. Ook zonder drone hebben we ons hier prima vermaakt ondanks de harde en vooral koude wind. De Kegon Waterval stond niet eens op onze planning, maar we zijn blij dat we zijn geweest. Het is een van de drie hoogste watervallen in Japan en tevens een van de mooiste.
Ik zou graag verder vertellen over onze andere avonturen, maar de trein naar Mount Fuji vertrekt over 10 minuten. En die wil ik niet missen 🙂
