Travelling in paradise

Hello Mister vanuit de Banda eilanden. We zijn ruim een week onderweg nu en ook al was ik niet van plan te bloggen, hierbij onze eerste avonturen!

Indonesië blijft een soort van thuiskomen sinds Sjoerd hier in 2008 voor het eerst was. Sindsdien blijven we terug komen en deze keer het de beurt aan de Molukken. We vertrokken vanuit Amsterdam met Kindercrèche Airways naar Bali. Degelijk geluid uit het onboard entertainment systeem krijgen ze in 2019 nog niet voor elkaar, maar het geschreeuw en gehuil van kinderen was in Dolby Surround aanwezig.

Gelukkig ging deze, en ook de tweede vlucht vrij snel. Ik heb zelfs 4 uur geslapen in een vliegtuig wat voor mij een unicum is.

Meeting up met Raoul en Indra

Normaal reis ik altijd met Emma of Raoul. Deze keer waren we echter met z’n vieren. Raoul, Emma, ik en onze Indonesië-Expert; Indra. Hoe meer mensen hoe gezelliger. Raoul en Indra waren al in Bali na eerst een paar weken in Sumatra te hebben gezeten. Het blijft bijzonder om elkaar dan aan de andere kant van de wereld weer te treffen.

We kwamen alleen niet voor Bali en dus vertrokken we de volgende dag naar Ambon in de Molukken om een dag later weer richting Ora Beach in Sawai Bay op Seram te reizen.

Niet toeristisch

Bij aankomst op Ambon merk je direct dat dit alles behalve toeristisch is. Het is hier ontzettend rustig, er zijn maar een handjevol andere reizigers en het eiland is werkelijk schitterend. Als Bali er zo 50 jaar geleden uit zag, hoop ik dat Ambon, en de rest van de Molukken, zo rustig blijft als het nu is.

De mensen zijn oprecht blij dat je hier bent. Fascinerend om te zien. Dat is ook de reden dat ik tóch ga bloggen. Ik had m’n laptop bewust thuis gelaten om even weg te zijn van Reis-Expert. Na 5 minuten op Ambon wist ik al dat dat idee niet door ging. Dit is te mooi om niet te delen.

10 jaar geleden, in China, begon ik met het delen van reisverhalen. Toen vooral voor vrienden en familie. Waar ik ook ben, onbewust ‘schrijf’ ik alle verhalen in m’n hoofd. Het zijn die verhalen, en met name Sjoerd zijn SEO kennis, die Reis-Expert hebben gemaakt tot wat het is.

Daardoor hebben we de mogelijkheid om te reizen naar de mooiste plekken op aarde én we kunnen het ons werk noemen.

Dus hier zit ik toch weer achter Emma d’r laptop, op Banda Neira, met uitzicht op Gunung Api. Do what you love and you never have to work again.

Uitzicht op Gunung Api, waar waar ik dit verhaal schrijf

FIP class

Vanuit Ambon namen we de ferry naar Seram. Op de ferry waren we met z’n vieren een grotere attractie dan de Tilburgse Kermis, maar dat maakt de reis extra leuk.

Ons resort, Ora Beach Eco Resort, een van de weinig accommodaties op het eiland had VIP tickets geregeld. Het VIP deel was een hok van maximaal 20 vierkante meter stonden 3 airco’s van 2 meter hoog die net zo goed gebruikt hadden kunnen worden om het probleem van de smeltende ijskappen tegen te gaan. Wij noemde het ook FIP class: Freezing Important Persons.

Naast de airco, gestolen uit Snowworld, was er uiteraard ook een karaoke set aanwezig met de alltime Azië favoriet: Celine Dion. Celine Dionesië is hier razend populair.

Paradijs

Gelukkig was het bovendek ook beschikbaar en het uitzicht hier was werkelijk schitterend. Seram is een eiland bedekt met jungle en verlaten stranden. En dan écht verlaten stranden. Geen huisjes, geen bootjes, alleen maar hagel wit strand, palmbomen en oneindige jungle.

Na 4 dagen, 12.500 kilometer, 4 vluchten en 7 tijdzones waren we eindelijk op de plaats van bestemming. En wat voor één! Sawai Bay is een van de mooiste plekken op aarde. Degene die vaker verhalen lezen denken; ‘het zal wel, dat roept ie elke keer’. Maar kijk de foto’s hieronder even.

Ora Beach is paradise!

Costa Rica meets Malediven

Het is bizar dat hier zo weinig mensen komen. Het is niet zo makkelijk bereikbaar als Bali, Java of Lombok, maar vergeet die 4 dagen reizen want dit is echt next level strandparadijs. Het is een soort kruising tussen Costa Rica en de Malediven.

Ora Beach ligt op een adembenemende locatie omringd door steile bergen met jungle waarvan de top standaard in mist gehuld is, water zo helder dat je oneindig de zee in kunt kijken, kleurrijk koraal rondom je watervilla, duizenden vissen en schildpadden die de hele dag voor je huisje zwemmen. Een soort Jurassic World alleen dan zonder T-Rex. Althans, die hebben we niet gezien.

En wat het nog mooier maakt; er is hier niks. Geen WiFi, geen bereik, geen dorpje (je kunt hier alleen met een bootje komen), geen mensen, geen pizza of hamburgers (wel heel erg lekker eten) en vooral: geen toeristen. Alleen wij en de medewerkers van het hotel.

Elke avond werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang om daarna in je watervilla te slapen. Ik ben op veel mooie plekken geweest, maar een mooiere baai als dit is zeldzaam.

Prima vertoeven

Party in Seram

De eerste avond was Indra’s verjaardag en wij hadden vanuit Ambon een taart meegesmokkeld. Gewapend met bier en onze taart begon de verjaardag rustig, maar al snel zaten alle medewerkers bij ons om uit volle borst Dreetje Hazes mee te zingen en liepen we polonaise op alle Indonesische klassiekers.

Het was een groot feest en de medewerkers vonden het helemaal prachtig. Wij ook trouwens. Een hele goede manier om je verjaardag te vieren. We spotte zelfs nog een Molukse Cuscus in de boom. Een soort aap, maar dan net niet. Ik probeer het uit te leggen, maar de enige vorm van cuscus die ik ken is de Marokkaanse couscous en die hangen niet in een boom.

De cuscus is gelukkig niet bedreigd, maar er leven er niet heel veel waarvan er sinds vandaag een met epilepsie aangezien een medewerker gelijk een 700 Watt stroboscoop pakte om ons het beetje te laten zien.

5 dagen lang helemaal niks

Op Ora Beach wordt je een soort van gedwongen om niks te doen. Er is ook niks. Dat is best wennen en voor mij de eerste keer dat ik zo lang niks doen. Emma kwam eindelijk écht tot rust op vakantie.

Ik kwam er snel achter dat Indra en ik dezelfde reisstijl hebben en de plannen om alle bergen in de regio te beklimmen waren dan ook snel gemaakt. We besloten deze keer echter verstandig te doen en gewoon eens écht te ontspannen. Deze reisgroep bevalt me goed!

Het enige wat je kunt doen is snorkelen, op het strand liggen, lekker eten en een kano huren om de baai te verkennen. Emma had een strand, 35 graden en lokaal Indonesisch eten als ontbijt, lunch en diner. Gelukkiger kun je Emma niet krijgen.

Uiteraard stond ik al 3 dagen te stuiteren om de kano’s te huren en 5 rondjes om het eiland te varen, maar we hebben ons ingehouden. We hebben maar 1x een kano gehuurd op het heetst van de dag zonder t-shirt. Maar…wel gewapend met meer zonnebrand dan drinkwater en in tegenstelling tot alle andere reizen waren we deze keer niet verbrand! Je bent nooit te oud om te leren.

Terug naar de bewoonde wereld

Na 5 dagen was het tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld van Ambon om vanuit daar de boot te nemen naar de Banda eilanden.

Bij terugkomst in het hotel in Ambon kwam een medewerker gelijk naar ons toe met ‘very, very bad news’. Ze moest er zelfs even voor zitten. Wij hielden rekening met het ergste: de Gunung Api (vulkaan bij Banda) was uitgebarsten, de boot was gezonken of een aardbeving gooide roet in het eten.

Er zijn hier sinds 26 september, de grote aardbeving met een magnitude van 6.5, 1500 naschokken gevoeld. Ook wij voelen ’s avonds het hele hotel schudden. Super bizar, maar onder het motto; ‘zo lang de locals niet onder de indruk zijn, zijn wij dat ook niet’. En dat klinkt stoerder dan het is want geloof mij; als het hele hotel heen en weer gaat lig je niet echt op je gemak.

Het was niet de boot, geen vulkaanuitbarsting en ook geen ernstige aardbeving. Het bleek echter dat onze kamer 2 keer geboekt was. Als oplossing mochten we 2 nachten gratis in de Spa overnachten. Een complete verdieping. Ik heb zelden zulk goed slechts nieuws gehad.

Spa blauw

De Spa waar we sliepen kwam compleet met regendouche. Letterlijk want bij de eerste bui kwam het water onder alle deuren door de spa binnen.

Als echte Nederlanders hebben we, gewapend met 2 bezems en een paar slippers als een soort Olympisch curling team in record tempo de hele verdieping droog geveegd.

Net toen de hele verdieping droog was kwam er een medewerker met een trekker aan. Tot onze verbazing niet voor onze kamers, maar om de 800 liter water die wij naar beneden hadden geveegd, van het grasveld te halen. Het is maar waar je prioriteiten liggen 🙂