Zoals gezegd zijn we zaterdag in Denpasar aangekomen. Het verschil met Java was meteen te merken. Het is hier kleiner en veel meer toeristisch. Vanuit Denpasar zijn we gelijk doorgegaan richting Bingin. Volgens de bijbel, Lonely Planet, moest de omgeving hier schitterend zijn en de stranden parelwit. Het ligt tevens op ongeveer een uurtje rijden van Kuta, het Salou van Indonesië. Hier heb ik persoonlijk helemaal niks mee en we hoopte dan ook dat al dat toerisme niet te erg was overgewaaid richting Bingin.

Kuta, not the place to be?

Helaas was dit wel enigszins het geval zonder dat ik hier negatief wil doen over de mensen. De mensen zijn hier helaas wat minder aardig. Met alles wordt je afgezet, of ze proberen het, de locals zijn negen van de tien keer chagrijnig en het stroomt over van de toerisme. Emma en ik waren er gelukkig al vrij snel achter dat dit niet de reden is waarvoor we naar Indonesië zijn gekomen.

De stranden en de omgeving waren daarentegen werkelijk schitterend. Het blijft bijzonder hoeveel een land kan verschillen qua natuur. Nieuw Zeeland staat daarin zeker op 1 maar ook Indonesië komt aardig in de buurt. De stranden waren schitterend, het water kristalhelder en de bossen rondom het strand simpelweg te bizar om te omschrijven. Helaas was er op surfen na niet heel veel te doen. We hebben daarom een brommer gehuurd en zijn nog even naar Kuta gereden. Absoluut niet ons ding maar er was niet veel anders te doen en we konden hier goedkoop shoppen 😉 (ik moet er van Emma bij zetten dat ik meer gekocht heb, de score; 4 tasjes Ties, 1 voor Emma).

Authentiek Indonesië?

In Kuta is, op de bevolking na, werkelijk niks meer van Indonesië terug te vinden. Hoewel het toerisme hier een boost geeft aan de economie (wat te zien is in de goede wegen, geschoolde kinderen en de huizen) is alle traditie weggevaagd door dronken Engelse en Australiërs. Overal vindt je Sportbars, Burger Kings en resorts. Daarnaast zijn de locals hier niet meer zo local en zeker niet meer gastvrij. Ik begrijp de locals wel omdat ze veel geld verdienen aan het toerisme maar het is jammer om te zien wat een, naar mijn mening negatieve, impact het toerisme hier heeft. We hopen dat dit alleen in Kuta zo blijft.

Na 2 dagen in Bingin zijn we dan ook met piepende banden vetrokken naar Ubud. Ubud is een dorpje centraal in Bali waar het woord ‘hippie’ het best bij past. De rit naar Ubud bevestigde het gevoel dat we het hier veel meer naar ons zin zouden krijgen. Rijstvelden werden afgewisseld met palmbomen en kleine dorpjes waar ze allerlei dingetjes maakte.

Lovely Ubud

Eenmaal in Ubud aangekomen hadden we vrij snel een goed hostel gevonden very cheap and with breakfast. Ze doen alsof het een privilege is maar overal waar we geslapen hebben krijgen we gratis ontbijt. Negen van de tien keer is dit pancakes :). Die hoef ik de komende 10 jaar niet meer te eten. We hebben na 2 weken eindelijk weer warm water. Je zou denken, met 40 graden heb je geen warme douche nodig maar het is een zeer aangename luxe. Tevens hebben we een zwembad waar we zeker wel 1x n zijn geweest en eigenlijk alleen om en foto te maken om die vervolgens naar het thuisfront te sturen 🙂 !

De eerste dag hebben we gelijk een brommer gehuurd en zijn we naar een schitterend rijstveld gereden. De kleuren zijn hier zo bizar dat het bijna onrealistisch lijkt. De groene rijstvelden met de gekleurde bloemen leveren prachtige foto’s op. En met onze nieuwe camera hebben we er al heel wat genomen. Het bijzondere was hier dat je ook in de rijstvelden mocht komen. Uiteraard zijn we gelijk naar benende afgedwaald.

Lekker relaxen

De 2e dag hebben we Ubud verkent en hebben we ongeveer 10 kilometer gewandeld met 40 graden, op 2 flesjes water. Drop ons in de Sahara en we lopen zonder problemen naar huis. Waarschijnlijk ben ik hardleers want met Sjoerd ging het ook altijd zo. Als wij een berg gingen beklimmen was dat standaard rond 14:00 wanneer het goed warm was, op onze slippers en zwembroek, gewapend met een camera en 1 a 2 flesjes water.

Onderweg kwamen we altijd de doorgewinterde bergbeklimmers tegen met die bergschoenen, afritsbare broeken, safari hoedjes, voor een weeshuis aan water en de onmisbare wandelstokken en vroegen we ons af we wel juist gekleed waren. Uiteindelijk kwamen we altijd boven, 4 kilo lichter.. maar we haalde het wel. Zo gaat het nu met Emma ook 🙂 . Ubud is gelukkig wel heel erg leuk en we hebben ons die dag prima vermaakt.

Die avond hebben we nog een massage genomen. Na al dat wandelen vonden we wel dat we hier aan toe waren. Nu heb ik jullie volgens mij nooit verteld over mijn laatste massage die ik, samen met Sjoerd, in Bangkok had genomen. Hier wandelde we, na een vermoeiende dag, ook een massage salon binnen. Niet zo een met ‘happy-end’. Zeker niet voor mij in ieder geval.

Massage from hell

Anyhoe, Sjoerd en ik wilde graag een massage. We werden naar boven gebracht en terwijl Sjoerd een schattig klein Thais vrouwtje als masseur kreeg, kreeg ik de Thaise versie van een Russische kogelstoter. Waarschijnlijk was dit de enige Thai van 120 kilo in heel Thailand. Waarom deze beste man masseur is geworden vraag ik me tot op de dag van vandaag af. Als hij al überhaupt masseur was, want waarschijnlijk kluste hij in de gevangenis bij als de ‘Beul van Bangkok’. Terwijl Sjoerd naast me als een engel werden behandeld en af en toe ‘hmmm..’ uitkraamde werd ik werd ik zwaar mishandeld door de Beul van Bangkok.

Ik hoor Sjoerd nog zeggen; ‘je moet gewoon ontspannen, dan is het heerlijk’. Lekker makkelijk praten broeders, jij hebt geen Thaise Rambo in je nek liggen. 1,5 uur duurde die massage, het voelde als 1,5 week. Hij legde zelfs zijn ellebogen in m’n nek en drukte zo hard zijn poezelige 120 kilo in m’n nek dat m’n ribben naast m’n slokdarm zaten. Ik weet niet wie hem die manoeuvre ooit heeft uitgelegd maar diegene moet verlamd zijn geweest vanaf zijn kin tot aan zijn tenen. Ik weet zeker dat ik vanaf die dag minimaal 2 centimeter kleiner ben geworden. Gelukkig logen de blauwe plekken de volgende dag niet..

Met dat gevoel in m’n achterhoofd ging ik toch enigszins nerveus naar binnen. Gelukkig was dit nergens voor nodig want deze keer was het heerlijk. Zoals een massage bedoeld is.

Dansen in Ubud

De dag erna hebben we eigenlijk een soort chill dag gehad, mede omdat ik me niet helemaal fit voelde. ’s Ochtends hebben we nog de Monkey Forest bezocht, zoals de naam al doet vermoeden, een bos met apen. Nu kan ik hier natuurlijk hele makkelijke opmerkingen opschrijven over Den Haag etc. maar dat mag niet van Emma :). De apen waren wel heel grappig hoewel het wel jammer was dat ze chips en cola aten en nog net niet met een iPhone zaten te Whatsappen. Ze leefde in ieder geval in vrijheid, dat scheelt een hoop.

’s Middags voelde ik me niet echt fit waardoor Emma alleen de stad in ging op zoek naar voedsel. Ze zou over een uurtje wel terug zijn. Uiteraard werden dat 3 uur omdat ze 3 keer verdwaald was 🙂 Gelukkig had ze wel heerlijk gegeten. ’s avonds zijn we naar een traditionele Indonesische dans geweest. Het was buiten in een oude tempel wat het de hele voorstelling een heel gaaf effect gaf. Nog voordat we naar binnen liepen zei ik al tegen Emma; ‘als wij de enige toeristen zijn garandeer ik je dat we mee moeten dansen’. Dat was namelijk in Tibet precies hetzelfde verhaal. En inderdaad, na een half uurtje mocht Emma het podium op. Uiteraard heb ik lachend het hele tafereel vastgelegd. Toen de danseres (of dansers, we zijn er nog niet achter of het een man of vrouw was) het tweede slachtoffer kwam uitzoeken deed ik net alsof ik heel professioneel m’n lens aan het schoonmaken was. Blijkbaar deed ik dit niet professioneel genoeg en voor ik het wist stond ook ik met m’n billen te schudden.

Andere kant Emma!

Tot nu toe had ik het meeste op de brommer gereden maar Emma wilde graag van de dansvoorstelling, in het donker, terug naar het hostel rijden. Dit had ik uiteraard niet opgeschreven als alles goed was gegaan 🙂 Voor degene die het nog niet wisten, waaronder Emma zo bleek, in Indonesië rijden ze aan de andere kant van de weg. Ik dacht nog; ‘zal ik zeggen dat ze hier aan de andere kant rijden? Hmmm…we zitten nu al 2 weken in Indonesië, dat weet ze wel’.. Het ging zo snel dat ik alleen nog zag hoe er 2 grote koplampen op ons afkwamen met een iets zenuwachtiger getoeter dan dat hier gebruikelijk is.

Ik vond het al zo vreemd dat ze zonder eerst te kijken met mach 2 de weg op scheurde. Na een hartslag van 160 keer per minuut en m’n ogen zo groot als skippyballen hebben we na 100 meter maar even geruild, gelijk uitgelegd wat links en rechts is besloten dat overdag rijden veiliger is. Maar eerlijk is eerlijk, in Java heeft ze met de brommer een terrein overleefd waar een professionele motorcrosser nog wat van kan leren.

De rest van Bali verkennen

Gisteren hadden we wederom een brommer gehuurd en hebben we ongeveer heel Bali door gereden maar verdomd weinig gezien. Dat ze niet aan wegwijzers doen had ik wel verwacht maar hier in, op de groten steden na, echt geen bordje te vinden. Het schijnt wel te doen te zijn om alleen de weg te vinden maar waarschijnlijk moet je je dan wat beter voorbereiden. Nog een van onze ‘sterke punten’.

Wat dat betreft snap ik wel dat ze hier werkelijk overal een taxi aanbieden. Om de 2 meter staat er een mannetje TAXI te roepen. Zelfs als zit je op een brommer proberen ze het. Waarom zou iemand die op een brommer zit een taxi nodig hebben? Die vallen in dezelfde categorie als de mensen in Cambodja die roepen; ‘Hey mister, wanna buy bird?’. Waarom zouden mensen een vogel willen kopen? Ze zien je aankomen in het vliegtuig.

Overigens kan je die vogels kopen om ze vrij te laten, dat schijnt geluk te brengen. Niet voor de vogeltjes natuurlijk omdat die 5 minuten later weer gevangen worden en in het kooitje worden gezet. Het zijn net voorzetsels; in het kooitje, op het kooitje, onder het kooitje, naast het kooitje etc. Alleen kennen zij maar een versie; in het kooitje.

Touren door Bali

Vandaag hebben we de eerste echte tour in Bali gedaan. Samen met 2 Canadezen en een chauffeur uit de categorie ‘levensmoe’ hebben we half Bali rond gereden. Het voordeel van zo’n klein eiland is dat je veel kan zien. De tour was iets gehaast wat eigenlijk alleen door de rijstijl van de chauffeur kwam. Het leek net Mario Cart, alles wat bewoog moest hij inhalen. Al had Michael Schumacher er gereden had hij het alsnog geprobeerd. Wat een gek! Van de 4 passagiers waren er 2 wagenziek.

Hij, en de meeste chauffeur hier, kunnen niet een snelheid aanhouden wat neerkomt op vol gas, gas los, vol gas, 1x toeteren, uitwijken naar links, toch maar niet inhalen, gas los, vol gas, nog een keer toeteren, gas los, vol gas, gas los. Normaal vindt ik de ritten in Azië echt leuk en schrijf ik er meer spottend over maar deze man was gewoon gevaarlijk. Natuurlijk is het rijden zo, net zo normaal als het rijden in Nederland. Toch snap ik niet waarom ze hier zebrapaden, stoplichten, doorgetrokken strepen en voorrangsborden neerzetten want niemand hier let er op. Het enige effectieve verkeer hulpmiddel is hier de toeter. Zonder toeter ben je hier in verkeer ten dode opgeschreven.

Gelukkig hebben we wel veel mooie dingen gezien en was vooral de omgeven van Munduk echt schitterend met een bizar uitzicht vanaf de bergtop over meren en bergen waar de mist nog over hing. Verder hebben we nog een waterval gezien die zo in een reclame had gekund en heeft Emma een echte slang gespot! Een kleintje maar aan de gil van Emma te horen leefde hij nog wel 🙂

Morgen om 11:00 vertrekken we naar Lombok waar we allebei heel erg naar uitkijken. We hebben er veel over gelezen en van andere reizigers goede dingen over gehoord. De 14e is Emma jarig en zitten we, hopelijk, op Gili Meno. Degene die dit niet kennen moeten het voor de grap eens Googlen.. Ik kan me slechtere plekken voorstellen om je verjaardag te vieren!

We houden jullie zeker weer op de hoogte, ik ga er mee stoppen want Emma ligt al half te slapen. Iets wat me overigens wel opvalt. Thuis is ze een absoluut nacht mens maar hier slaapt ze bijna overal. In de auto, op het strand, bijna in restaurants. Zodra ze horizontaal ligt gaan de ogen dicht 🙂 Ik verdenk haar van acute narcolepsie. Het is te hopen dat ze niet struikelt deze vakantie want ik weet zeker dat ze dan gelijk in dromenland is!