Gedeeltelijk gelegen in Bangladesh deelt India Sundarbans National Park met haar buurland. Het Sundarbans National Park herbergt het grooste mangrovebos ter wereld en is aan elkaar gelinkt door onderling verbonden riviertjes. Het is tevens de thuisbasis van ongeveer 400 Bengaalse tijgers, de grootste populatie ter wereld.
Sundarbans National Park
De verdeling van het park is ongeveer 40/60 in het voordeel van Bangladesh. Het park is nog een échte wildernis in India en Bangladesh. Een 3 tot 4 daagse boottocht naar het hart van het Sundarbans National Park wordt gezien als de belangrijkste trip in Bangladesh. Helemaal zonder risico’s is een bezoek aan het park niet. Hoewel de tijgers hier een stuk kleiner zijn dan in centraal India of Nepal zijn het wel de gevaarlijkste van allemaal.
Sterker nog, in het gedeelte wat in Bangaldesh ligt worden de meeste mensen gedood door tijgers in de hele wereld. Volgens de statistieken van de Bangladesh Forest Department worden er sinds 1986 elk jaar 20 tot 30 mensen gedood door de tijgers.
Het totale park beslaat een oppervlakte van 10.000 vierkante kilometer, en daarmee vijf keer groter dan Zuid Holland, waarvan één derde bestaat uit meren, moerassen, kanaaltjes en rivieren variërend van een paar meter breed tot kilometers breed.
Het bijzondere van park is dat het constant van vorm veranderd door getijdenwerking en cyclonen. Dit maakt het park ook kwetsbaar door de geringe groei van omliggende planten en bomen.
Sundarbans National Park bezoeken
Het droge seizoen, wat loopt van november tot april, is het populairste tijdstip voor een bezoek. April is daarin de leukste maand omdat het samenvalt met het honing-oogstseizoen. Tussen december en februari kan je tevens naar de Swatch of No Ground, een diep water canyon waar je soms walvissen en dolfijnen kan spotten.