Het is ondertussen al weer zeven jaar geleden dat we voor de eerste keer naar Vietnam gingen. Gewapend met onze brommers, zonder plannen of enige voorbereiding begonnen we ons avontuur. En een avontuur werd het 🙂 . Na een goede start kwamen we na een paar dagen aan in Mui Ne.
Toen we in Mui Ne waren aangekomen zijn we de volgende dag op zoek gegaan naar een ander hostel omdat het huidige hostel echt een drama was. Wij er die ochtend op uit met de brommers! Na ongeveer 10 minuten werd ik staande gehouden door de politie. Of ik mijn Vietnamese rijbewijs kon laten zien. Die heb ik uiteraard niet en vol trots toonde ik mijn roze kaartje waar toch duidelijk op staat dat ik mijn rijbewijs heb, zowel auto als motor.
Blijkt dat het internationale rijbewijs dus niet zo internationaal is.
Ik dacht dat ik alleen een bekeuring kreeg maar mijn brommer werd ingenomen! Ik kon hem over 5 weken komen ophalen wat neerkwam op 6 Oktober geloof ik, en mijn visa was, hoe kan het ook anders, tot 7 oktober geldig. Oftewel, je hebt 1 dag de tijd om terug te komen naar Mui Ne, je brommer te verkopen en het land uit te gaan. Geen doen dus. Ik kon wel mijn normale rijbewijs laten vertalen wat ongeveer 3 weken duurde waardoor we dus 3 weken in Mui Ne moesten blijven, ook geen optie! Lang leven het communisme (of onze voorbereiding?) 😉 .
TIP ♥ – lees hier over hoe je wel goed voorbereid op de brommer reist 🙂
Onderweg, nog voordat de brommer werd ingenomen
Hoe nu verder?
We hebben lang uitgekeken naar deze reis en ik keek toch wel het meest uit naar Vietnam omdat we hier met alle vrijheid konden reizen! Deze reis en de dingen waar je naar uitkeek werden door deze politieagent binnen 10 minuten abrupt verstoord. Geen brommer meer, geen vervoer…
Het goede nieuws was dat ons nieuwe hostel echt een paradijs is. Gelukkig leerde we in de kroeg een Duitser kennen en zijn vader woonde al 7 jaar in Vietnam.
Na een hoop gepraat en geregel kon hij voor mij een andere brommer regelen waarvoor ik geen rijbewijs nodig had. Een 50cc brommertje uit het jaar 40BC!
Als ik over verkeersdrempels reed (lees; een soort houten planken achter elkaar neergelegd waar geen normale brommer overheen kan) staat m’n achterwiel voor m’n voorwiel, heb ik het gevoel dat m’n stuur elk moment los kan schieten en de berg op gaat lopend waarschijnlijk sneller 🙂 . Maar hij reedt!
Door dit geintje hebben we wel een week in Mui Ne moeten blijven, wat eigenlijk veel te lang is. We hebben veel mensen leren kennen en ’s avonds was het heel erg gezellig in de Pogo Bar maar overdag is hier niks te doen. We hebben één tour genomen naar de White Sanddunes, de Red Sanddunes, een vissersdorp en de Fairy Stream! Samen met een Duits koppel (waarvan de jongen Nederlands sprak) hebben we ons die dag prima vermaakt. Voor de rest hebben we meer aan het zwembad gelegen en ’s avonds alleen maar in de Pogo bar gezeten.
De duinen in Mui Ne
Finally, Nha Trang
De zondag daarop zijn we vetrokken naar Nha Trang. Op m’n ‘nieuwe’ brommer vertrokken we vol goede moed om 9:30 uur met het idee rond 17:00 in Nha Trang aan te komen. Een rit van ongeveer 250 km. Ik dacht dat ik mijn portie bad luck nu echt had gehad met dat gedoe in Mui Ne. Blijkbaar was ik vervloekt door een of andere brommer-tover-trol want weer reed ik m’n achterband lek. Niet echt een goede start van de dag. Een half uur en enig gevloek later konden we eindelijk weer verder. Wederom tussen de bergen door wat toch wel erg mooi is 🙂 .
TIP ♥ – als je meer wilt weten over Nha Trang check dan onze pagina over deze bijzondere stad
Maar…na een paar kilometers rijden sloeg het noodlot weer toe. Na een stop wilde mijn brommer niet meer starten.
Ik begon nu toch behoorlijk gefrustreerd te raken.
Elke keer probeer ik toch echt de positieve kanten van dit verhaal te ervaren maar geloof me: dat valt niet mee. Na twee lekke achterbanden, een gebroken ketting, een ingenomen brommer en een brommer die niet meer wil starten 🙂 . Gelukkig valt alles te maken. De mensen in Vietnam zijn zo aardig. Ze helpen overal en altijd. En na 15 minuten in de garage konden we alweer verder. Uiteraard Nha Trang niet gehaald in een dag. 80 km voor Nha Trang besloten we maar een hotel te nemen om de volgende dag rustig naar Nha Trang te rijden.
Na lang rijden zijn we eindelijk in Nha Trang aangekomen. Nha Trang is een grote toeristische plaats aan de kust. Waarschijnlijk erg bekend onder de Engelse want er lopen hier meer Engelse dan Vietnamezen. De eerste dag hebben we cultureel gedaan en hebben we de Po Nagar Cham Towers bezocht, een plek voor boeddhisten, de Nha Trang Cathedral (die een beetje tegenviel) en de Long Song Pagoda & Boeddha. Niet heel erg bijzonder na de cultureel zwaargewichten die we in China en Tibet hebben gezien. Maar ik vond het beter dan de hele dag aan het strand liggen, dat wordt je na een week ook wel zat!
Onderweg op m’n ‘nieuwe’ brommer
Bijna dood ervaring
Na heel Nha Trang en omgeving uitgekamd te hebben zijn we uiteindelijk naar Yang Bay gegaan. Een indrukwekkende waterval! Veel foto’s gemaakt en nog bijna te pletter gevallen. Ik wilde graag en foto maken vanuit het midden van de rivier, zodat je goed kon zien hoe mooi het water van ongeveer 8 meter naar beneden viel. Ondanks alle bordjes met ‘verboden te zwemmen, sterke stroming’ en de gids die zei dat ik het beter niet kon doen ging ik uiteraard toch! Een karaktereigenschap denk ik, kan ik niks aan doen. Mijn plan, ik spring in het water, grijp de dichtstbijzijnde rots, klim erop, Sjoerd gooit camera en ik maak een foto. Moet te doen zijn..
In het water springen ging volgens plan. De rotst vastgrijpen iets minder, die was namelijk behoorlijk glad waardoor ik geen grip kon krijgen. Ik werd dus meegesleurd naar de waterval. Ik kon me gelukkig aan een andere rots vasthouden maar daar kon ik niet opklimmen omdat de stroming te sterk was.
Je ziet wel is op tv van die watervallen met rotsen onderaan en dan denk je…’als je daar met je hoofd naar beneden valt kunnen ze noodle soep maken van je hersenen!’.
Zo hoog was deze waterval niet maar als ik naar beneden had gevallen had ik met de eerstvolgende gipsvlucht weer naar huis gekomen.
Sjoerd begon ook eerst hard te lachen maar zag na een minuut dat ik vrij serieus keek en het waren toch wel een paar benauwde minuten. Gelukkig zag ik dat er 2 meter verder een touw gespannen was (waarschijnlijk gemaakt voor idioten die toch proberen in deze stroming te zwemmen ondanks de borden) waar ik mezelf aan vast kon houden en naar de kant kon trekken. Achteraf een verhaal om hard om te lachen, toen ik in het water lag en achter me die waterval zag, was het niet leuk 😉 .
Gezelligheid in Nha Trang
Donderdag vertrokken we naar Hoi An, een plaats langs de kust, 500 km van Nha Trang. Niet in een dag te rijden dus. We twijfelde in Nha Trang nog of we een trein zouden nemen omdat we misschien in tijdnoot komen. Blij dat we dat niet gedaan hebben. De dingen die ik hier onderweg gezien heb waren echt te bizar.
Je rijdt met je brommer langs de kust op de mooiste bergen die 10% omhoog gaan. Ik kom net aan omhoog met mn 50cc brommer en elke keer als ik boven kom staat Sjoerd al foto’s te maken van het ongelooflijke uitzicht. Het is ook helemaal niet erg om zo langzaam omhoog te rijden want je ziet des te meer.
TIP ♥ – wij vonden Hoi An een van de leukste steden. Lees er hier meer over!
De eerste dag hadden we veel regen waar ik normaal niet echt vrolijk van wordt maar ik gaf er die dag niks om, zo mooi was het. Deze ritten door de bergen komen minimaal naast, en misschien nog wel boven Tibet, als de mooiste plekken die ik gezien heb zeker omdat je zelf met je brommer bepaald waar je gaat en staat.
Het rijden gaat ons ook steeds beter af. We leren de”Vietnamese verkeersregels” beter kennen wat in het kort neerkomt op;
– niet op je medeweggebruikers letten,
– vooral niet kijken als je de weg opdraait
– hoe vaker je toetert, hoe beter
– asfalt is asfalt, of dat nu de linkerrijbaan of de rechterrijbaan is.
Ik ben er nog steeds niet helemaal uit of ze nu links of rechts rijden!
