De vorige keer schreef ik over het prachtige Iraanse eiland Qeshm. Maar naast Qeshm heeft Iran nog meer eilanden. Eén daarvan in Hormoz, waar wij een uitstapje van twee dagen naartoe hebben gemaakt.
Vanaf Qeshm zijn we om 14:00 met de boot richting Hormoz gegaan. Dit kostte ongeveer €1,50 p.p. Eenmaal op het eiland aangekomen, werden we overspoeld door de tuktuk maffia. “Taxi? Taxi?” wordt ons nageroepen. Wij denken de weg zelf wel te kunnen vinden, dus bedanken en lopen door.
Centrum van Hormoz
Een echt centrum kent het dorp Hormoz niet, dus lopen we een beetje verdwaald rond in de hoop het museum van de kunstenaar Doctor Nadalian te vinden. Als de zon langzaam begint te zakken, besluiten we dan toch een tuktuk te zoeken die ons naar een plek brengt waar we in ons tentje kunnen overnachten.
Op zoek naar een tuktuk, komen we de aardige, Engels sprekende Peyman tegen. Hij vertelt ons waar we mooi kunnen kamperen en we geven de locatie door aan de tuktuk chauffeur.
Een prachtige plek
Als we op de locatie zijn aangekomen, zijn we blij met het advies van Peyman. Het is een prachtig plekje. Net als we een goeie plek voor de tent aan het zoeken zijn, duikt Peyman op. Hij heeft besloten dat hij met ons op deze prachtige plek wil kamperen. Als wij dat ook leuk vinden. We zeggen dat we het alleen maar leuk vinden en na een prachtige zonsondergang zetten we samen onze tentjes op. We maken een vuurtje, poffen wat aardappeltjes, eten wat brood en drinken thee. Hoe drinken we thee? Van water gekookt in een plastic zakje boven het vuur (vast niet gezond, maar wel inventief).
Schilderen in Iran
De volgende ochtend belt Peyman zijn persoonlijke tuktuk chauffeur die ons bij een kunstenares brengt. Deze vrouw is één van de leerlingen van Doctor Nadalian. Deze man nam vrouwen en meisjes in moeilijke omstandigheden onder zijn hoede en leerde ze schilderen om zo hun emoties te uiten en zichzelf te kunnen onderhouden door het verkopen van hun kunst aan toeristen.
De vrouw had een heftig verhaal. Haar eerste huwelijk was toen ze 9 jaar oud was, met een man van 23. De pijn zie je terug in haar schilderingen. Alle muren van haar huis zijn beschilderd met een stukje van haar verhaal. Erg indrukwekkend.
Nadat de chauffeur Peyman bij de haven had afgezet, nam hij ons op sleeptouw over het eiland. We betaalden hem per uur (ongeveer €4,50). Voor Iraanse begrippen vrij prijzig, maar zeker de moeite waard! De bijzondere natuur van het eiland maakte ons sprakeloos! Wat een pracht en praal. In de grond zitten zo veel verschillende mineralen dat het letterlijk een regenboogeiland is.
We bekeken zwarte glinsterstranden met knalrode rotsen, zagen enorme rotsen van zout, rode zee omrigde ons en we kropen door een zoutgrot (wat ik eigenlijk best wel eng vond).
Op het nippertje voor we de haven bereikten, kregen we nog een cadeautje. Een Jabir(gazelle) liet zich zien en bleef lang genoeg staan voor een mooie foto. Het perfecte einde van een prachtige dag.
Groetjes,
Heleen van KlavertjeOpReis
