Op 19 juli rond 10:00 uur vertrokken we van Nusa Lembogan naar Lombok met de fast boat. Na het afladen en opladen van mensen op Bali, waar heel veel mensen stonden te wachten en niet aan boort mochten stappen ondanks dat ze gewoon een kaartje hadden, zijn wij begin van de middag aangekomen in Lombok. Vervolgens werden we gelijk aangesproken door locals om ons naar Sengiggi te brengen. Achteraf hadden we gewoon door moeten lopen.

Honderd meter verder  stonden namelijk de echte taxi’s (bleu bird group). Je weet het en toch trap je er elke keer in. Volgende keer lopen we 100 meter door, want dit gebeurd zo vaak. Gelukkig werden we wel voor ons homestay afgezet, Made Homestay. Op het eerste oog een simpele homestay, dus we dachten; ‘prima zo’. Onze spullen gedropt en even langs de supermarkt gelopen om wat water en eten te halen.

Get Away in lombok

Achteraf behoorlijk basic allemaal. Het mooiste was nog dat we gingen slapen en erachter kwamen dat we geen deken hadden (strandhanddoek is een goede oplossing ;-).  Maar het ergste was eigenlijk dat de homestay door lokale stelletjes werd gebruikt als “get away” van huis. We werden ’s nachts dan ook bruut gestoord door onze dronken buren die alles bij elkaar schreeuwde en kotste. Al met al geen beste indruk! En de volgende ochtend kregen we het ontbijt, twee geroosterde boterhammen die groen uitsloegen (was het schimmel?) en thee, jummie.

Snel weggegooid en lekker ergens anders gaan eten. Made Homestay staat in de Lonely Planet maar is het absoluut niet waard (tip). Na deze ervaring zijn we snel verhuist naar het Sendok Hotel, deze staat ook in de Lonely en is iets duurder maar veel beter. Een zwembad, een goed ontbijt en, niet onbelangrijk voor ons, super snel internet. Sendok Hotel was dan ook much much better!! Hier hebben we de derde en vierde dag heerlijk gerelaxt en gewerkt.

Hiken

De 20ste zouden we in de middag worden opgehaald door onze gids Boum, om een hiking te gaan maken. Om 12:00 uur zouden we opgehaald worden. Stipt om 12:00 uur (en dat is een uitzondering) stopte er dan ook een pick up die gebaarde dat we moesten instappen. Met een twijfel stapten we in want Boum was nergens te vinden, maar we dachten misschien is hij daar al. Totdat hij 200 meter verderop weer stopte voor andere toeristen. Toen dachten wij ‘oké hier gaat iets mis’ (vertrouw nooit een bus die stipt op tijd komt 🙂 )

We hadden gewoon niet nagedacht, want hier stoppen heel vaak busjes of taxi’s die je dan aanspreken om je ergens heen te brengen. Maarja op vakantie hoef je ook niet na te denken toch? Deze meneer dacht gewoon ik ga gewoon rijden en hoor het wel als ze er uit willen 🙂 .

Politie controle

Onderweg zagen we ineens heel veel scooters en auto’s langs de weg staan. Navraag bij de gids leerde ons dat er even verderop een politiecontrole was. Aangezien omrijden geen optie is, er is maar één weg, moeten ze dus wachten tot de controle voorbij is. Typisch Azië! Het verkeer is tot nu toe ook net een racespel waar je in zit en het inhalen doet ons denken aan het spel ‘who is the chicken’. Op elkaar afrijden met de fiets en wie het eerst uitwijkt heeft verloren. Alleen doen ze dat hier met auto’s en scooters.

De wandeling begon bij het Monkey Forest en we zijn vanaf daar, na een heerlijke pisang goreng gegeten te hebben, met onze gids Boum door het bosgebied terug gelopen naar Sengiggi. Tijdens de wandeling zag je hoe het echte Lombok is; een super mooi gebied met elke keer adembenemende uitzichten. Onderweg kwamen we ook een oude hindoe tempel tegen, ongeveer 150 jaar oud.

Er werd ons verteld dat er elk jaar hindoes komen om een paar nachten te overnachten en te offeren/ bidden. Helaas kon je er niet naar binnen. Zoals jullie misschien al weten leven er op lombok veel moslims, vijf keer op een dag worden ze opgeroepen om te gaan bidden. Toen we aan het wandelen waren ook, wat een mooie combinatie opleverde van de rust in het gebied en het gezang uit de moskeeën. Daar moeten we bij zeggen dat je hier geen last van ondervindt als je hier bent.

Famous in Sulawesi

De bekende Gili eilanden (Gili Trawangan, GIli Meno, enz), waar veel toeristen komen en dus niet heel rustig zijn, slaan wij over. We wilden heel graag naar de Gili eilanden die wat rustiger zijn en niet zo bekend, Gili Gede, Gili Nanggu of Gili Asahan. Helaas waren we te laat met boeken dus hebben we besloten om na 1,5 dag met een heerlijke massage en nog wat relaxen en werken door te vliegen naar Sulawesi.

Woensdagavond zijn wij na een vlucht van 1 uur en 45 minuten aangekomen in Makassar. Op de vlucht naar Makassar werden we vaak aangestaard/bekeken en stiekem (althans, dat dachten ze) op de foto genomen. Aangekomen op het vliegveld werden we buiten opgevangen door de eigenaar van het Harmoni Inn hotel. Altijd leuk iemand die je opwacht met een bordje waar je naam op staat. De volgende dag zijn we vroeg op pad gegaan om de stad te verkennen. Al lopend werden we heel vaak begroet met het bekende; Hello mister, hello miss (dit ging zo de hele dag door).

Fort Rotterdam

In de ochtend hebben we Fort Rotterdam en een groot winkelcentrum bezocht en in de middag de oude haven. We hebben ons verplaatst met een riksja gedurende de dag. Hierdoor hebben we de stad goed kunnen zien. Op de toeristen in ons hotel na zijn we de hele dag geen enkele andere toerist tegen gekomen. Ze zijn hier dus ook niet op ingesteld en dus ben je voor hun een attractie.

Dit merkte we al helemaal in de oude haven, ten eerst moesten wij natuurlijk betalen om binnen te komen en reden/liepen alle locals gewoon door, dit gebeurt overal. Ze zien je als een wandelende portemonnee, geef ze eens ongelijk. Eenmaal wandelend door de haven waar houten boten liggen, liepen we langs jongens die lekker aan het voetballen waren. In gebrekkig Engels werd duidelijk dat ze heel graag wilde dat Sjoerd mee ging doen.

Voetballen

Natuurlijk, dat is leuk voor ons en leuk voor hun. Ze waren super enthousiast! Er kwamen steeds meer mensen op af en die kwamen allemaal om Kim heen staan. Beetje ongemakkelijk maar ze vinden je gewoon een attractie. Accepteren en gewoon een praatje proberen te maken.

Na een paar keer op de foto te zijn gegaan en heel vaak hello te hebben gezegd hebben we besloten dat we deze stad wel hebben gezien. Één dag is ook echt wel genoeg om Makassar te zien. We vertrokken daarom de volgende ochtend naar het Tana Toraja gebied, naar het stadje Rantepao om precies te zijn. Daarover de volgende keer meer en voor nu sampai bertemu lagi!