Ola amigo’s! Hemos estado en el camino por unos días y hemos pasado por muchos… just kiddig 🙂 Ik kom niet verder dan ‘basis Spaans’, maar met Google Translate kom je een heel eind!
Ondertussen maken we ons klaar voor de reis naar het eiland Bastimentos bij Bocas del Toro in Panama, maar de dagen ervoor hebben we genoeg meegemaakt.
Amsterdam naar Panama
We vlogen met Lufthansa via Frankfurt naar Panama. Dit was de eerste keer dat ik met Lufthansa vloog. De vlucht verliep prima, de deutsche pünktlichkeit werd bevestigd hoewel de deutsche freundlichkeit voor verbetering vatbaar is. De stewardess had Kundenfreundlichkeit niet heel hoog staan. Ze kwam nog net niet marcherend het eten brengen om AUFMACHEN! te schreeuwen zodra je wilde beginnen. Maar… we kwamen wel veilig aan in Panama Stad.
Panama Stad is te verdelen in het business district gedeelte en het oude centrum, ook wel Casco Viejo. Wij sliepen in het business district gedeelte, puur noodzakelijk omdat alle betaalbare opties in Casco Viejo vol zaten.
TIP ♥ – Casco Viejo is het gezellige gedeelte, maar ook druk, dus boek van tevoren als je hier wil overnachten.
Hostel Siriri in Panama Stad
Eerste dag Panama Stad
De eerste dag in Panama Stad hebben we het oude deel, Casco Viejo, verkent. Persoonlijk heb ik niet zo veel met steden, maar Casco Viejo is echt een heel leuk en mooi deel van de stad. Je kunt een vaste wandelroute lopen langs veel oude, koloniale architectuur. Na ronddwalen in Casco Viejo besloten we naar Cerro Ancon te gaan, een berg van waar je mooi uitzicht hebt op de stad en het Panama Kanaal.
Voor $3 stapte we in een Uber (thnx Nick&Felicia voor de tip!) richting de berg. Het uitzicht hier was super en het is lekker rustig in vergelijking met de stad.
Verder zijn we naar Gatto Blanco geweest, een rooftopbar in het oude centrum. Het was Happy Hour en dus 2 bier voor de prijs van 1, wat alsnog neerkwam op $7 🙂
TIP ♥ – wij liepen op straat op zoek naar een plek om te eten toen iemand ons naar binnen ‘lulde’ bij Gatto Blanco. Min of meer toevallig dus. Mocht je er naar op zoek gaan, je vindt het hier.
Panama Stad is een leuke stad, iets dat ik niet had verwacht. Het contrast tussen het oude, sfeervolle gedeelte en het nieuwe gedeelte met wolkenkrabbers en 24/7 neonverlichting is gigantisch, maar dat maakt de stad juist veelzijdig.
Caso Viejo
Panama naar Boquete
Om 4:30 ging de wekker omdat we de vroege bus naar David wilde nemen. Vanuit David reis je verder naar Boquete. Iedereen vertelde ons dat we extreem vroeg moeste gaan omdat er zeker een wachtrij van 2 uur zou staan. Wij waren daarom gisteren al naar het Albrook Bus Station gegaan om tickets te kopen zodat we niet zo lang in de rij hoefde te staan! Smart thinking if I may say so.. Ware het niet dat het alleen mogelijk is om bustickets te kopen voor de dag zelf en niet voor de volgende dag 🙂
TIP ♥ – butickets zijn niet online te krijgen of te reserveren. Niet zo heel slim van de Panamezen
Dus… met een halve jetlag, 10 uur slaap in 3 dagen en een extreem goed humeur… 🙂 reisde we af naar het busstation. De 2-uur-durende rij bleek uiteindelijk te bestaan uit 1 local, en die stond in de verkeerde rij. Grote voordeel was dat de bus om 5:45 uur konden nemen en dus lekker vroeg in Boquete zouden zijn.
De bus kost $15,25 p.p. en daarvoor reis je in een luxe bus met aangewezen plekken. Wij zaten bovenin, helemaal voor aan bij het ‘grote raam’. De beste plek van de bus! Ware het niet dat er op onze plek een oma lag te tukken die er al even leek te liggen. Niet heel vreemd, want het was zo koud in de bus dat zelfs ijsberen hadden gezegd; ‘no way amigo’. Daarnaast zat er zo’n grote ster in het raam dat het International Space Station het had kunnen zien en het feit dat die ster met plakband was gemaakt beloofde ook niet veel goeds. APK staat hier waarschijnlijk ook voor Altijd Plakband Kopen…
De bus zou er 5 tot 6 uur over moeten doen, maar net als in Azië is dat natuurlijk niet het geval aangezien ze om de 100 meter stoppen om mensen op te pikken. Ik kan daar nog steeds niet over uit.. ze zijn in staat het Panama Kanaal te bouwen, een van ‘7 Modern Wonders of the World’ en een van de grootste en technisch moeilijkste projecten die ooit is uitgevoerd, maar op een efficiënte manier met de bus van A naar B blijkt niet mogelijk.
Dus 7,5 uur later en een lichaamstemperatuur van -10 kwamen we alsnog aan in David waar we precies op tijd waren voor de bus naar Boquete. Om 15:00 zaten we in een restaurantje, aan een welverdiend biertje te genieten van de schitterende omgeving. Want hoe lang de busreis ook was, het is het waard. Boquete is echt prachtig!
Boquete
Uitzicht vanuit onze hotelkamer
Dag 1 in Boquete – Finca de Lamigrosa
Onze eerste dag in Boquete besloten we een koffieplantage te bezoeken. We gingen naar Finca de Lamigrosa. De tour kost $30 p.p wat best fors is, maar Finca de Lamigrosa is het waard. De eigenaar, Tito, is een genius. De koffieplantage is 100% organic en Tito heeft echt alles zelf gemaakt. Van oude auto onderdelen heeft hij alle machines om koffie te maken in elkaar gezet. Zelfs de lepel waarmee hij de koffiebonen uit de brander haalt was gemaakt van een oude schroevendraaier en een lepel. Hij noemde het een scroon 🙂
Tito is een bekendheid in Panama omdat zijn koffie niet alleen behoort tot de beste in Panama, maar ook tot de beste ter wereld. Hij wordt uitgenodigd door fabrikanten en bekende koffietenten uit de hele wereld om zijn ideeën over koffie te bespreken.
Go to Tito!
Tito is een inspirerende man en ik raad iedereen aan om zijn plantage te bezoeken als je in Boquete bent. Hij is een paar keer de beste koffieproducent van Panama geweest. Bijkomend voordeel is dat het uitzicht van zijn plantage (op de Baru vulkaan) echt fenomenaal is. Helaas komen er de laatste jaren steeds minder toeristen in Panama (vertelde onze gids). Het is hier ook extreem rustig voor het hoogseizoen en dus kan Tito, de enige Panamese met een koffieplantage (de rest is in handen van buitenlanders) alle steun gebruiken.
TIP ♥ – bij Mamallena Hostels kun je de tour boeken, evenals vervoer naar Bocas del Toro en vele andere tours
Baru vulkaan
Na de koffietour hebben we het stadje verkent. Het stadje is niet de reden dat je hier kom. Je komt hier echt voor de natuur. Je hebt nog de Artisan Market, waar ze leuke lokale producten verkopen. Alpacalypse all over the place met alpaca kleedjes, alpaca portemonnees, alpaca sleutelhangers en natuurlijk alpaca poncho’s. Maar aangezien we nog 4 weken te gaan hebben leek het ons niet handig om onze backpack te veranderen in een soort alpaca museum dus hebben we ons ingehouden 🙂
Boquete, stad van de expats
Iets dat wel opvalt is dat hier ontzettend veel Amerikaanse expats en pensionada’s leven. Nu heb ik niet zo heel veel met Amerikanen en ook hier heeft Uncle Sam vakkundig alle lokale sfeer de grond in geboord en hun eigen ‘cultuur’ opgebouwd met sfeermakers als ‘Daddy’s Grills’, ‘Nicks Burgers and BBQ’ en al dat soort culinaire hoogstandjes.
De locals hebben het ook niet zo op Amerikanen aangezien ze al hun goede grond kopen. Alle resorts zijn in handen van buitenlanders, voornamelijk Amerikanen en ze zorgen voor gigantisch hoge prijzen. Dat is niet alleen onbetaalbaar voor locals, maar ook ik vind prijzen hier bizar. Een dorm (zonder heet water) kost hier $25, een tour voor een dag.. $100 p.p.. Vergeleken met prijzen in Azië, of Colombia, is dat echt gigantisch hoog.
Dat klinkt heel negatief, maar onze gids van de koffietour vertelde zo gepassioneerd over zijn land, zijn werk, hoe moeilijk het is om zelf iets op te bouwen. Locals moeten allerlei certificaten hebben om te bouwen of gids te mogen zijn. Buitenlanders leggen een smak geld neer en zijn klaar. Oneerlijke kansen, waar wij als toerist natuurlijk hard aan meedoen, maar ik vind dat we dat best mogen uitlichten op onze website en iedereen moeten adviseren om zoveel mogelijk locals te sponsoren en geen buitenlandse investeerders.
Dag 2 in Boquete – scooters en watervallen
Omdat we geen $100 p.p. wilde betalen voor een tour naar plekken die we zelf ook kunnen zien besloten we de bus te nemen naar de watervallen om te kijken hoe ver we zouden komen. We wilde naar de Lost Waterfalls, bestaande uit 3 watervallen die erg indrukwekkend moeten zijn.
Helaas is ons Spaans nog een niet helemaal wat het is en stapte we uit bij de Pipeline Trail, denkende dat dit de Lost Waterfalls waren. Na 1,5 kilometer lopen toch maar even Maps.me geraadpleegd en zodoende kwamen we erachter de de Pipeline Trail in de buurt van de Lost Waterfalls lag, maar het wel degelijk een hele andere waterval was 🙂 Maar.. we waren vroeg, het weer was goed, de entree was maar $3 en we hadden genoeg water (ook dat is wel eens anders geweest). We besloten dus gewoon door te lopen, op zoek naar een indrukwekkende waterval, want die moest hier ook liggen. Heel Boquete ligt namelijk vol met watervallen.
Het is hier extreem droog voor de tijd van het jaar dus we hadden geen extreem natuurgeweld verwacht, maar het pisstraaltje dat uit deze waterval kwam zetten was wel erg minutieus. In het regenseizoen moet deze waterval wel echt gigantisch zijn. Check de 2 mensen die voor de waterval zitten op de foto (heel goed kijken)… daar wil je in het regenseizoen niet zitten tenzij je van een uitdaging houdt.
De échte Lost Waterfalls
We besloten de Pipeline Trail achter ons te laten en te lopen naar het beginpunt van de Lost Waterfalls. Dat was maar 1,5 kilometer… how hard can it be? Best wel hard 🙂 De 1,5 kilometer had een gemiddeld stijgingspercentage van 110% uiteraard begonnen we deze hike rond 13:00 uur, het heetste punt van de dag. Daar heb ik patent op!
Gelukkig kwamen we halverwege een busje tegen die ons gratis mee omhoog nam. De Lost Waterfalls komen uit een andere rivier, die een stuk meer water bevat dan die van de Pipeline Trail en dat was te merken. Bij aankomst hoorde we het water al stromen. Daarnaast was de omgeving hier echt ontzettend indrukwekkend. Het deed me een beetje denken aan de Cocoravallei in Colombia. Een vallei waar ik ook kneiterhard ben verbrand. Een goede voorbereiding is niet mijn ding…
Het begin was dus meteen goed. Ik ben sowieso meer een natuurmens dan een stadsmens dus ik had het erg naar mijn zin! De Lost Waterfalls bestaat uit 3 watervallen waarvan de eerste 2 goed bereikbaar zijn. De derde was dificil, muy dificil.. volgens de locals. Ik denk dat altijd gelijk: ‘dat zal wel meevallen’. Dit was echter een van de eerste keren dat muy dificil ook echt muy dificil was. De eerste twee watervallel waren prima te doen, de derde was behoorlijk pittig/levensbedreigend. Maar we hebben het zonder kleerscheuren gehaald 🙂
De route naar de watervallen is wel super indrukwekkend. Dwars door de bossen (wat je overigens niet op je witte sneakers moet doen 🙂 ). We kwamen 3 andere toeristen tegen en de watervallen waren in volle glorie te bewonderen. Een absolute aanrader voor iedereen die naar Boquete komt!
TIP ♥ – een tour naar de watervallen kost je zo’n $30 (buitenlandse eigenaren). De bus naar de watervallen kost je hooguit $1 p.p. en entree is $3 voor de Pipeline Trail en $7 voor de Lost Waterval.
Hiken op witte schoenen = geen goed idee
Do you have a woestijn?
Na de behoorlijk uitputtende dag besloten we de laatste avond in Boquete te eten bij een restaurantje waar we elke avond langs liepen; Chimenea. Bij dit restaurantje had je een geweldig uitzicht over de vallei, maar het viel ons op dat er nooit iemand zat. Aangezien het dicht bij ons hotel lag vonden wij dit een mooie afsluiter van onze tijd in Boquete.
De vriendelijke eigenaar sprak nagenoeg geen Engels en om Emma wat d’r Spaans te verbeteren gaf ik haar mijn telefoon met daar op Google Translate om de bestelling door te geven. Dat ging meer dan prima tot het toetje. Ik moet eerlijk toegeven dat het een beetje mijn fout was aangezien ik met mij uitgeputte hoofd ‘dessert’ had ingetypt. Snel denkende mensen zullen hieruit kunnen concluderen dat Emma vroeg; ‘heeft u een woestijn’ in plaats van ‘heeft u een toetje’. Ik heb iemand nog nooit zo verward zien kijken haha. Gelukkig vatte hij het goed op en de woestijn was meer dan prima!
Morgen naar Bocas! Chilling on the beach 🙂
