Op zo’n 3 uur reistijd van Osaka ligt de 900 meter hoge berg Koya of Koyasan. Ik bereik Koyasan met een private treinverbinding vanuit Osaka, waarna ik met een cable car de steile helling van de berg op ga. Na een wandeling door een eveneens steil bos kom ik eindelijk aan bij mijn slaapplek.
De kamer in de Saizen-in tempel – waar je enkel op sokken of speciale slofjes mag rondlopen – die mij wordt toebedeeld, is een hele ruime, volledig gevuld met tatami matten: met een ‘woonkamertje’ waar je aan een laag tafeltje thee kunt drinken; een grote slaapkamer met bedjes op de vloer; een eetkamer; en een veranda met uitzicht op de tempeltuin.
Danjo Garan
In het Danjo Garan complex in centraal Koyasan kun je prachtige tempels en een pagode bezichtigen. In oostelijk Koyasan bevindt zich een enorme begraafplaats, met maar liefst 200.000 tomben. Het stenen pad naar de Okuno-in (binnenste heiligdom) wordt geflankeerd door beelden en tomben van machtige families – want begraven worden in Koyasan gebeurt niet zomaar, dat geniet hoge status.
TIP ♥ – een tempel waar je kunt slapen noemen ze ook wel een shukubo
Na een route van zeker 2 km bereik je het mausoleum van de heilige Kukai. In de lantaarnhal Toro-do geniet je van het zicht over maar liefst 11.000 lantaarns. Twee van deze lampen zouden maar liefst sinds de 11e eeuw al onafgebroken branden. Maar voordat je daar komt, moet je een kort bruggetje over. Alvorens het bruggetje te betreden, dien je te buigen: je betreedt hierna namelijk de heiligste grond van Koyasan.
Kochi
Na het heerlijke, vegetarische diner – in Koyasan wordt veelal vegetarisch en vaak zelfs veganistisch gegeten – raak ik in de hal van de tempel aan de praat met twee van de monniken die hier wonen. De 21-jarige Kochi is de Engelse taal nauwelijks machtig en laat een oudere monnik dienst doen als tolk.
TIP ♥ – naast Danjo Garan heb je ook de Oku-no-in, een van de meest spirituele plekken in Japan!
Ik ben nieuwsgierig naar het leven van een monnik als hij en de gebruiken die daarbij komen kijken. Kochi legt me uit dat zowel mannen als vrouwen monnik kunnen worden. Monniken mogen ook trouwen en in dat geval wonen ze doorgaans samen met partner en kinderen. Ongehuwde monniken wonen gezamenlijk in een tempel.
De oudere monnik die Kochi’s verhalen vertaalt, vertelt hier sinds drie maanden te wonen. “Ik was het alledaagse leven moe,” laat hij weten. Over Kochi zegt hij dat het een ‘stadse jongen’ is, die ‘achter de meisjes aan zit’. Kochi lacht: “Ik kom uit Kobe.
Daar wil ik na mijn 4 jaar durende studie ook graag weer naar terug, dan ga ik daar in een tempel wonen.” Achter de meisjes aan of niet, het monnikenleven lijkt hem in het bloed te zitten: zijn vader en oma waren ook monnik.
Een indrukwekkende ceremonie
Net na de start van de boeddhistische ceremonie die ik bijwoon in de tempel waar ik overnacht, nodigt de monnik iedereen die dat wil, uit naar voren te komen om een kleine bijdrage te leveren aan de dienst. Naast mij zitten twee Japanners, die mij voorgaan. Een voor een nemen ze op hun knieën plaats voor een klein tafeltje, opgesteld voor het altaar waar de monniken zich bevinden.
Op het tafeltje brandt wierook, ernaast staat een kommetje. De Japanners nemen met hun rechterhand wat (kruiden, wierook – het is mij niet helemaal duidelijk wat erin zit) uit het kommetje, houden dat kort tegen hun voorhoofd, buigen, en werpen het vervolgens bij het brandende wierook. Ik doe hen na. De hoofdpriester en monnik gaan intussen door met zingen.
TIP ♥ – als je hier met een dagtrip komt kun je ook een Engelse audio guide huren (500 Yen, €4,35).
Arigato gozaimasu
Plots slaat de monnik met de gong op de deksels. Het blijkt, een dik half uur na aanvang, het eindsignaal van de dienst. De monnik staat op en dooft alle kaarsen. De hoofdpriester draait zich naar ons toe en vertelt van alles in het Japans. Een preek, uitleg of verhaal: het is mij niet duidelijk.
Ik betreur het dat er geen vertaling in het Engels wordt gegeven. Duidelijk is wel dat hij alle Japans sprekende mensen uitnodigt voor een vervolg in een aparte ruimte. De mensen die niet met hem meegaan, waaronder ik, komen vanuit de tempel uit in de ontbijtruimte. Daar wachten Kochi en een andere monnik ons op.
TIP ♥ – meer info over Koyasan vind je op onze pagina over Koyasan
Mijn verblijf in Koyasan zit er helaas alweer op. Bepakt en bezakt schuif ik, bij de uitgang van de tempel, mijn schoenen weer aan mijn voeten. Wanneer ik mij een laatste keer omdraai om de tempel goed in mij op te nemen, staat daar Kochi om mij uit te zwaaien. “Arigato gozaimasu!” bedank ik hem met een tevreden glimlach op mijn gezicht.
